موژ

به گزارش موژ و به نقل از ایرنا، پژوهشگران دانشگاه صنعتی سهند تبریز درپی دستیابی به بازده بالا در تصفیه پساب های صنعتی، اقدام به سنتز آزمایشگاهی غشا هایی متشکل از نانوذرات کردند که در صورت تکمیل نتایج و دستیابی به تولید انبوه، این غشا در فرایند تصفیه پساب به کمک بیوراکتورها قابل استفاده است.

به گزارش ایرنا از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، ماهرخ امینی مجری این طرح گفت: به دلیل اصلاح سطح غشا به کمک نانوذرات، تعداد دفعات تعویض و شستشوی آن ها کاهش خواهد یافت.

وی بیان کرد: تصفیه پساب های شهری و صنعتی عموما به روش بیولوژیکی و با کمک لجن فعال انجام می شود، بدین ترتیب آلاینده های محلول موجود در فاضلاب تصفیه شده و جمعیت لجن سوسپانسیونی در داخل سیستم افزایش پیدا می کند، در نهایت، جداسازی لجن از جریان تصفیه شده به کمک نیروی گرانشی در تانک ته نشینی اتفاق می افتد.

امینی، با اشاره به مشکلات عمده این روش تصفیه افزود: نیاز به فضای بسیار زیاد دراین سیستم ها به دلیل وجود تانک ته نشینی، تبخیرحجم زیادی از آب تصفیه شده در تانک های رو باز و همچنین کیفیت پایین جریان تصفیه شده از معایب جدی سیستم های تصفیه با لجن فعال است.

وی ادامه داد: با روی کار آمدن بیوراکتورغشایی وجایگزینی تانک ته نشینی با فیلتراسیون غشایی، این مشکلات تا حد زیادی حل شده است، در واقع سیستم بیوراکتورغشایی به عنوان یک فناوری نوین و تولید جریان تصفیه شده با کیفیت بسیار بالا، تا به امروز توجه افراد و گروه های مختلفی را به خود جلب کرده است، با این حال مشکل عمده این سیستم ها، هزینه بالای عملیاتی مربوط به نگهداری و تعویض غشاهای موجود در آن است.

وی یادآور شد : عمده هزینه ها در سیستم های بیوراکتورغشایی، مربوط به نگهداری و شستشو غشای آن است، لذا به نظر می رسد اصلاح سطح غشا می تواند مشکل گرفتگی آن را رفع کرده و با کم کردن تعداد دفعات شستشو، به منظور جلوگیری از کاهش فلاکس عبوردهی، باعث کاهش در هزینه ها شود.

به گفته امینی، هدف اصلی این پروژه کاهش میزان گرفتگی غشاهای پلیمری آبگریز، با استفاده از نانوذرات سیلیکا بوده است.

این محقق گفت: نانوذرات سیلیکا، آبدوست، زیست سازگار وغیرسمی هستند، به عبارتی با کاربرد آن ها و افزایش آبدوستی به علت حضورگروه های عاملی آبدوست روی سطح غشا و تشکیل لایه آب، برهمکنش غشا با مواد آبگریز موجود در بیوراکتور کاهش پیدا کرده و عملکرد سیستم به طور قابل توجهی بهبود پیدا می کند.

این محقق بیان کرد: کاهش درمیزان گرفتگی غشاها به دلیل حضورنانوذرات آبدوست و به دنبال آن کاهش قابل توجه در هزینه های مربوط به شستشو و تعویض غشاها، هزینه مربوط به افزودن نانوذرات به ساختارغشا را جبران می کند.

وی یادآورشد: دراین طرح مقایسه عملکردی غشاها درتصفیه پساب پالایشگاهی با بار آلی بالا در بیوراکتورغشایی انجام شده وکیفیت جریان تصفیه شده با استانداردهای موجود برای استفاده مجدد پساب تایید شده است.

امینی افزود: البته این قبیل غشاهای پلیمری در زمینه های متفاوتی همچون بیوتکنولوژی (جداسازی و تغلیظ پروتئین ها)، پزشکی(تصفیه خون)، صنایع غذائی (صاف کردن آب میوه) و به طور گسترده در صنایع مختلف برای تصفیه فیزیکی آب نیز کاربرد دارند.