پراکسید هیدروژن یا دی اکسید هیدروژن (آب اکسیژنه)

[tex_mojtaba]

پراکسید هیدروژن یا دی اکسید هیدروژن (آب اکسیژنه)

کلیات:
اثرات حاد :
اثرات مرمن :
الف) ایجاد کانسر :
ب)خطرات تولیدمثل
ج)سایرعوارض
تستهای پزشکی :

کلیات: آب اکسیژنه مایع بی رنگ و بی بو است . بدلیل اینکه فرم خالص اش ناپایدار و قابل انفجار می باشد . معمولا بصورت محلول درآب است . آب اکسیژنه ماده اکسید کننده و سفید کننده شایع بوده و در بو زداها (برطرف کننده بوی بد) بهبود آب و فاضلاب ، سوخت موشک ضد عفونی کننده و ساخت سایرمواد شیمیایی بکار میرود . حد مجازو قانونی (PEL) اجازه داده شده جهت تماس استنشاقی به میزان متوسط PPM1 درزمان کار 8 ساعته می باشد (طبق نظرOSHA) . این عدد PPM1 طبق نظر NIOSHبرای 10 ساعت کارمی باشد.
خطراتی که برای سلامتی دارد : الف) اثرات حاد برروی سلامتی ب) اثرات مرمن برروی سلامتی

اثرات حاد : اثرات حاد ممکن است سریعا و یا بمدت کوتاهی پس ازتماس با پراکسید هیدروژن رخ دهد . تماس می تواند شدیدا پوست و چشم را ،‌ تحریک و بسوزاند وسبب آسیب چشمی گردد .
استنشاق آن می تواند بینی و گلو را تحریک نماید . استشناق پراکسید هیدروژن با تحریک و التهاب ریه سبب سرفه وکوتاهی تنفس می گردد . تماس بیشترممکن است سبب تجمع مایع درریه ها (ادم ریه) شود که این یک اورژانس تنفسی با کوتاهی شدید تنفس مي باشد . تماس با پراکسیدهیدروژن می تواند سبب سردرد ، سرگیجه ، حالت تهوع واستفراغ شود .

اثرات مرمن : عوارض مرمن تماس با آب اکسیژنه گاهی اوقات پس از تماس با آن برای چند ماه یا چند سال رخ می دهد .

الف) ایجاد کانسر : وقتی هیدروژن پراکسید تست می گردید بعنوان عامل قوی جهت ایجاد کانسرتقسیم بندی نگردید ولی آنچه اثبات شده است این است که هیدروژن پراکسید سبب موتاسیون (جهش ژنی) میگردد .

ب)خطرات تولیدمثل : گرچه عوارض اش تا حدودی مشخص شده ولی نیاز به بررسی های بیشتر جهت شدت عوارض و خطرات تولید مثلی دارد .

ج)سایرعوارض : آب اکسیژنه می تواند ریه ها را تحریک کند . تماس های مکررممکن است سبب بروشیت شود که با سرفه ، خلط وکوتاهی تنفس همراه می باشد . تماس طولانی می تواند سبب سفیدی موقت پوست و احساس سوزش شود . غلظتهای بالاترمی تواند سبب راش پوستی قرمزی و تاول شود .

تستهای پزشکی : برای مواجهه زیاد ویا مکرر (نصفPEL و بالاتر) موارد ذیل قبل ازشروع کار و درمدت زمان معینی پس ازآن توصیه می شود که انجام گیرد:

الف) تستهای عملکردی ریه بویژه موقعی که شکایات تنفسی بیشترشود و یا تماس باغلظتهای بالاتر صورت گیرد .
ب) CXR یا گرافی قفسه سینه ، بویژه پس ازتماس حاد باغلظت های بالاتر

ارزیابی ها باید شامل تاریخچه دقیق از شکایات گذشته و حال همراه با معاینه باشد . تستهای پزشکی که قبلا برای تشخیص آسیبهای ریوی انجام شده ، جانشینی برای تستهای کنترلی مواجهه نمی شود ضمن آنکه کپی از تستهای پزشکی جهت مسایل قانونی لازم است درپرونده پزشکی فرد وجود داشته باشد .

[farshid]

این سایت بسیار جالبی برای پراکسید هیدروژن هست

http://www.h2o2.com/