راه حل برای کم کاری دانشگاه و دانشجو

[zemzeme]

نمی دونم دقیقا توی دانشکده های شما چی می گذره ولی به پیشنهاد یکی از دوستان این تایپیک رو برای ارائه پیشنهادات برای رفع بعضی از مشکلات که به دلیل کم توجهی ها و بی توجهی های مسئولین دانشگاه و دانشجویان به وجود میاد ، ایجاد کردم.
می خوام خیلی راحت صحبت کنم از چیزهایی که خودم دیدم و مشکلاتی که با اونها مواجه شدم.
اکثر دانشجویان جدیدالورودی که من باهاشون برخورد داشتم در نگاه اول به خاطر اسم رشته شون به این رشته ای علاقه ای نشون نمیدن. توی جامعه هم به دلیل عدم آشنایی خیلی افراد با این رشته و نحوه بد برخوردشون ، زمینه برای بی علاقه تر شدن دانشجویان مساعد تر میشه.
توی بعضی دانشکده ها یا استاد بهداشت محیط نیست یا کم کاری میشه و نمیشه برای شناسوندن رشته و ایجاد انگیزه روی اساتید حساب کرد.
جو علمی دانشکده هم ممکنه خییییلی ضعیف باشه.
وقتی هم به دانشجویان پیشنهاد کار پژوهشی داده میشه اولین سوالاتی که به وجود میاد اینه: مقالاتی که می نویسیم به چه دردمون می خوره؟ جایی ارائه میشه؟ برامون امتیازی داره؟

(توی دانشکده ای که کار علمی نمیشه چه امتیازی میشه در نظر گرفت؟!)
خب حالا شما چنین محیطی رو تصور کنید...
اگر به یک نفر اختیار تام برای اصلاح محیط علمی دانشکده داده باشند ، شما باشید از کجا شروع می کنید و چه کارهایی انجام میدید؟ (البته اجازه تغییر اساتید وجود نداره!)
برای هر کدوم از دانشجویان ترم های مختلف چه برنامه ای در نظر می گیرید؟
اگر قرار باشه فقط روی جدیدالورود ها کار کنید از کجا شروع می کنید؟

این بحث خیلی مهمه، لطفا جدی روش فکر کنید و پیشنهاداتتون رو بگید.

[farshid]

سلام دوست عزیز

یه خورده بیشتر توضیح بده
کدوم دانشگاهی ؟
هدفت چیه ؟

اصلاح محیط علمی یعنی چی ؟

من فقط یک نکته رو بگم زمانه عوض شده!!!

[zemzeme]

سلام.
به چندین دلیل ترجیه می دم اسمی از دانشکده برده نشه. ولی در شهر تهرانه و در یک دانشگاه دولتی و با اسم و رسم!
هدف اینه که دانشکده از حالت پارک به یه محیط علمی تبدیل بشه. می خوام بچه ها رشته شون رو بیشتر بشناسند، از همین جا یاد بگیرند کار پژوهشی کنند و از رشته شون استفاده کنند. نمی دونم تا حالا توجه کردید یا نه، ولی وقتی بچه ها وارد دانشگاه میشن تا یکی دو ترم اول علاقه شدیدی به مسائل علمی و تحقیق و پژوهش و ... دارند ولی وقتی محیط مناسبی رو پیدا نمیکنند کم کم سرد میشن. چرا کسی که این همه زحمت میکشه و بعد یکی دوسال میره دانشگاه ، توی دانشگاه فقط باید به جزوه چند صفحه ای استادش اکتفا کنه و شب امتحان به زور درس بخونه و یه مدرکی بگیره و والسلام.
اصلاح محیط علمی: محیطی که در آن به مسائل علمی پرداخته میشود. محیط های فعلی دانشگاه ها تفرجگاهه!
من قبول ندارم که چون زمانه عوض شده ما هم باید شرایط فعلی رو بپذیریم. اگر زمانه عوض شده، خودمون عوضش کردیم و باز هم میشه عوضش کرد.

من اغلب وقتی با بچه ها صحبت می کنم استارت کار زده میشه و علاقه دارند حرکت کنند ولی یه جا شدیدا گیرم! خب این علاقه و انگیزه ایجاد شد حالا از کجا شروع کنم؟ استاد و منبع و امکانات هم فراهم شد، مشکل اصلی اینه که از خروجی های حاصله کجا براشون استفاده کنم؟ یعنی اگر کسی مقاله ای ارائه داد اون مقاله رو چی کارش کنم؟! نمیشه که نگهش داشت تا شاید بشه در همایشی ارائه اش کرد! آقای نادرلو فرمودند میشه از صنایع پروژه برای کار گرفت ولی اینها تازه کارند و نمیشه زیاد روی خوب بودن کارشون حساب کرد و فکر کنم برای شروع کار این حرکت کمی زوده.

[farshid]

اینجور که شما میگید
یا دانشگاه تهران یا دانشگاه شهید بهشتی

برای بچه های تازه کار بهترین راه حل آشنایی با مقالات، مقاله نوشتن، روش تحقیق، پروپوزال نویسی، طرح آزمایش و کار کردن در آزمایشگاه بهترین راه حله !!!
مقاله ومنابع هم فقط لاتین باشه.

دوست عزیز فقط مواظب علاقه خودت باش.
بعضی وقتها دانشگاه به جای این کارها توسط دانشجوهای مثل شما، یه شوی تبلیغاتی راه میندازند. به خصوص دانشگاه های دولتی!!!!!

موفق باشید.

[fateme68]

سلام دوست عزیز(زمزمه)
یک سوال داشتم ازت
میشه خودت بگی چقدر کار پژوهشی کردی ؟
چون علاقه و نوع صحبت شما دقیقا تفکر دو سال پیش من هستش!
می خوام بدونم کسی که این بحث براش مهمه چه رزومه ای خودش داره!! آیا واقعا می تونید به دانشجو ها کمک کنید!!!
چند نکته!

اول اینکه دانشجوی سال اول بهتره درس شو بخون ، اینکه می گید علاقه دارند صرفا بخاطر فضای دانشگاه و ایده آل های هست که قبل از ورود به دانشگاه دارند! این هم بگم بیشتر درس های دانشجو های پیوسته در سال اول و دوم درس های پایه هستش و از دانشجویی که هنوز علم درستی از رشته خودش نداره که نمیشه انتظار پژوهش داشت!

دوم اینکه کسی که کار پژوهشی انجام میده به درجه های بالای علمی فکر میکنه ، باید بدونه برای رسیدن به درجات بالای علمی کار پژوهشی یک امتیاز هستش
درمرحله اول باید اقدام به یادگیری مراحل پژوهش ( آشنایی با مقاله علمی معتبر ، پورپوزال نویسی ، مقاله نویسی و...) کرد
دوم : داشتن طرح تحقیقاتی ، مقاله بخشی از امتیاز استعداد درخشان دانشجو رو بدنبال داره


سوم اینکه داشتن علم و انگیزه بدون حمایت و دانش اساتید بی ثمره و فقط هدر دادن وقت دانشجو هستش!!!

همه اینای که گفتم تجربه است!!!!!

البته یک چیز بسیار مهم مهم " دانشجو خیلی باید جسارت داشته باشه " و الا بعضی! اساتید حق دانشجو رو می خورند، خودشون زحمت نمی کشند زحمت دانشجو رو هم ضایع می کنند!!!!!!!!
- دستورالعمل اجرایی نحوه امتیازدهی به فعالیتهای تحقیقاتی دانشجویان پژوهشگر موضوع بند «ک» ماده 2 آیین‌نامه «تسهیلات آموزشی، پژوهشی و رفاهی ویژه استعدادهای درخشان»

[zemzeme]

سلام. من روی یک پروژه در مورد پیل های سوختی کار کردم و یک مقاله.
از اون دانشجو انتظار پژوهش نه ولی مطالعه چرا. ترم های اول مسیر شناخته میشه و ترم های بعد حرکت.
ببینید در مورد ترم اولی ها تا حدودی صحبتتون رو قبول دارم ولی نه کامل. من یک سال پای حرفهاشون نشستم. بچه ها می خوان که کار کنند ترم دوم هم همین نظر رو داشتن و من این رو جو گیر بودن نمیدونم. نگاه درست دانشجو به محیط دانشگاه می بینم. اما اینکه بعدا به سرش چی میاد: وقت های آزادش رو برای چیزهای دیگه ای خرج میکنه و کم کم اون مسائل جای فرصت های علمیش رو میگیره و درس فقط خلاصه میشه در ساعتهای کلاسی.
فکر میکنید ترم سوم چه بر سر این نگاه دانشجویان اومد: عده ای سرد شدن و عده ای به فکر بورسیه یا انتقالی به دانشگاه دیگه ای اند!
من یک سال روی این بحث توی بچه ها تحقیق کردم. برای همین الان دارم تلاش می کنم شرایط رو عوض کنم. نه من جو گیرم و نه بچه ها. جوگیری تا دو سال با آدم نمیمونه، پس جو گیری نیست.

[ameneh]

با تشکر از این موضوع جذاب

[ameneh]

سلام. من روی یک پروژه در مورد پیل های سوختی کار کردم و یک مقاله.
از اون دانشجو انتظار پژوهش نه ولی مطالعه چرا. ترم های اول مسیر شناخته میشه و ترم های بعد حرکت.
ببینید در مورد ترم اولی ها تا حدودی صحبتتون رو قبول دارم ولی نه کامل. من یک سال پای حرفهاشون نشستم. بچه ها می خوان که کار کنند ترم دوم هم همین نظر رو داشتن و من این رو جو گیر بودن نمیدونم. نگاه درست دانشجو به محیط دانشگاه می بینم. اما اینکه بعدا به سرش چی میاد: وقت های آزادش رو برای چیزهای دیگه ای خرج میکنه و کم کم اون مسائل جای فرصت های علمیش رو میگیره و درس فقط خلاصه میشه در ساعتهای کلاسی.
فکر میکنید ترم سوم چه بر سر این نگاه دانشجویان اومد: عده ای سرد شدن و عده ای به فکر بورسیه یا انتقالی به دانشگاه دیگه ای اند!
من یک سال روی این بحث توی بچه ها تحقیق کردم. برای همین الان دارم تلاش می کنم شرایط رو عوض کنم. نه من جو گیرم و نه بچه ها. جوگیری تا دو سال با آدم نمیمونه، پس جو گیری نیست.

سلام
نگاه درست دانشجو به دانشگاه دقیقا از زمانی شروع می شه که با رشته درسیش بیشتر اشنا می شه. یعنی درست از ترم سوم به بعد.
اینجاست که می فهمه داشتن یک اینده کاری خوب اگر نگیم یک رویا بلکه با احتمال بسیار کمه.
از طرفی اینکه یک دانشجو وقت ازادش رو بجای سایت و کتابخونه توی پارک و سینما و مراکز خرید و گشت و گذار توی محیط دانشگاه میگذرونه_(به خصوص دانشگاه ما که خیلی سرسبزه)_ کاملا به استاد و انگیزه دادنش به دانشجو و البته میزان حساب بردن از استاد برمی گرده.استادی که از دانشجوش کار می کشه و اون رو مجبور به انجام تحقیقات و ... می کنه علی الخصوص توی رشته ی ما که از همه طرف فاز منفی بهش وارد میشه و کسی اصلا رشته حسابش نمی کنه ،واقعا هنرمنده و شایسته تقدیر.
نمونه و شاهد این حرفم استاد دکتر مسعودی نژاد اند ! عزیزانی که با ایشون اشنایی دارند خوب می دونند چی میگم.ایشون با داشتن درک بالایی از رشته و شناخت توانمندی های دانشجو کاری کردند که من عاشق رشته درسیم بشم و با تمام قدرت همه جا ازش دفاع کنم.کاری کردند که دوباره با کتاب دوست بشم و لااقل توی مشکلاتم بهش مراجعه کنم بگذریم از تحقیقات خوبی که از زیر دست ایشون خارج شده!!!!!!!!!!!
حالا اگر یه دانشجو استاد خوبی نداشته باشه و توی رویا به سر ببره همه اونهایی که گفتید به سرش می یاد کما اینکه دو نفر از هم ورودی های خودم در همون ابتدا تغییر رشته دادند.
کم کاری دانشگاه و دانشجو مربوط به استاد و مدیریت دانشگاهه.دانشجو تابع موج موجود توی دانشگاهه.اگه این موج به سمت پژوهش و مطالعه باشه بهترین پروژه ها و مقالات رو خواهیم داشت اما اگر برخلاف این باشه دانشجو رو باید توی پارک و سینما و ... پیدا کنی .وقتی رشته ات برای دانشگاه مهم نباشه و وزارت خونه اهمیت نده اساتیدت حمایت نشن و دلسرد باشن توقع طرح های بزرگ علمی و پژوهشی از دانشجوهاش ی کمی غیر معقوله
دوست عزیز اصلاح این وضعیت یعنی اصلاح ریشه ای و بنیادی. اگه قادر به انجام این اصلاحاتی پا پیش بذار و مطمئن باش خیلی ها حمایتت می کنند. مشکل ماها جز با اصلاحات ریشه ای حل نمیشه وگرنه اگر رو بنا رو درست کنیم مطمئنا این بنا ی روز ویران می شه. خدای نکرده.

[farshid]

اول اینکه با fateme68 موافقم
با ameneh به شدت مخالفم

در ثانی پژوهش و علاقه و مقاله نوشتن که دیگه زوری نیست. ربطی به پارک و سینما نداره !
بهتره یه ذره جدی تر حرف بزنیم

در بهداشت محیط نیاز به حمایت علمی استاد خیلی کمتره ! حمایت باید مالی و انگیزشی باشه.

از نظر علمی بهداشت محیطی ها خیلی ضعیف هستند. این یک چیز طبیعیه !!! چون تخصصی وجود نداره.
دوست عزیز به جای تلاش کردن برای ایجاد انگیزه دیگران، خودت کار کن به اصطلاح مشتری هم جذب میشه!!!!!!!!!
از همین سایت شروع کن. موضوع کارتو پیشنهاد بده هر کی علاقه مند بود، میشه همکارت.
خیلی پیچیده نیست.
خلاص

[fateme68]

سلام. من روی یک پروژه در مورد پیل های سوختی کار کردم و یک مقاله.
از اون دانشجو انتظار پژوهش نه ولی مطالعه چرا. ترم های اول مسیر شناخته میشه و ترم های بعد حرکت.
ببینید در مورد ترم اولی ها تا حدودی صحبتتون رو قبول دارم ولی نه کامل. من یک سال پای حرفهاشون نشستم. بچه ها می خوان که کار کنند ترم دوم هم همین نظر رو داشتن و من این رو جو گیر بودن نمیدونم. نگاه درست دانشجو به محیط دانشگاه می بینم. اما اینکه بعدا به سرش چی میاد: وقت های آزادش رو برای چیزهای دیگه ای خرج میکنه و کم کم اون مسائل جای فرصت های علمیش رو میگیره و درس فقط خلاصه میشه در ساعتهای کلاسی.
فکر میکنید ترم سوم چه بر سر این نگاه دانشجویان اومد: عده ای سرد شدن و عده ای به فکر بورسیه یا انتقالی به دانشگاه دیگه ای اند!
من یک سال روی این بحث توی بچه ها تحقیق کردم. برای همین الان دارم تلاش می کنم شرایط رو عوض کنم. نه من جو گیرم و نه بچه ها. جوگیری تا دو سال با آدم نمیمونه، پس جو گیری نیست.

دوست عزیز
چرا ناراحت شدی
من میخوام کمکت کنم ، البته منطقی!!
من موسس کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده بهداشتِ دانشگاه ... هستم، دانشجوی برگزیده معاونت تحقیقات و فناوری هستم، مجری دو طرح مصوب تحقیقاتی هستم، چند تا مقاله توی راه دارم!!! این نگفتم که کلاس بزارم... برای اینکه بدونی منم دوست داشتم توی دانشگاه خودم رشته بهداشت محیط به همه بشناسم به همه بگم علم فقط پزشکی نیست

حالا بهتون میگم دانشجو با حرف دانشجو پیشرفت نمی کنه در عوض پیشرفت شما و امثال شماست که می تونه باعث انگیزه بقیه بشه
پای حرف دانشجو نشستند هیچ اثری نداره،
علم + علاقه+ حمایت اساتید
هر کدوم نباشه تمام کار رو ضایع میکنه!
شما اول خودتون علم ( علم به رشته تحصیلی +علم پژوهش ) داشته باشید. " علم پژوهش یعنی بتونی یک سوال پژوهشی طرح کنی ، منابع اطلاعاتی رو خوب بگردی(search)
بتونی پورپوزال بنویسی، نقد پورپوزال بکنی!، ایده پژوهشی به بقیه بدی!
با علاقه و انگیزه باشی ( مشکلات به پای بقیه نندازی)
رایزنی کنی با اساتید ، در این صورت
می تونی دید جدیدی به روی دانشجو ها باز کنی!

ولی بهتر خودتون فقط دنبال پژوهش باشید چون این کار جز صرف انرژی بی خود از خودتون کاری رو پیش نمی بره
این هدف رو بهتره اساتید داشته باشند!

[mjsadeh]

[JUSTIFY]

اول اینکه با fateme68 موافقم[/JUSTIFY][JUSTIFY]با ameneh به شدت مخالفم [/JUSTIFY][JUSTIFY]در ثانی پژوهش و علاقه و مقاله نوشتن که دیگه زوری نیست. ربطی به پارک و سینما نداره ! [/JUSTIFY][JUSTIFY]بهتره یه ذره جدی تر حرف بزنیم [/JUSTIFY][JUSTIFY]در بهداشت محیط نیاز به حمایت علمی استاد خیلی کمتره ! حمایت باید مالی و انگیزشی باشه. [/JUSTIFY][JUSTIFY]از نظر علمی بهداشت محیطی ها خیلی ضعیف هستند. این یک چیز طبیعیه !!! چون تخصصی وجود نداره. [/JUSTIFY][JUSTIFY]دوست عزیز به جای تلاش کردن برای ایجاد انگیزه دیگران، خودت کار کن به اصطلاح مشتری هم جذب میشه!!!!!!!!![/JUSTIFY][JUSTIFY]از همین سایت شروع کن. موضوع کارتو پیشنهاد بده هر کی علاقه مند بود، میشه همکارت.[/JUSTIFY][JUSTIFY]خیلی پیچیده نیست. [/JUSTIFY][JUSTIFY]خلاص

[/JUSTIFY][JUSTIFY]با سلام خدمت کلیه دوستان[/JUSTIFY][JUSTIFY]ضمن تشکر از نظرات و مباحث مطرح شده در این تاپیک به نظرم باید موکداً تاکید کنم که اولین چیزی که ما به عنوان یک انسان (چه برسه به یک دانشجو و یا فارغ التحصیل دانشگاهی) باید مد نظر داشته باشیم احترام گذاشتن به خودمون و دیگرانه!!! فکر نمی کنم این نوع ادبیات شایسته یک فرد تحصیل کرده دانشگاهی باشه؟!!!!!! [/JUSTIFY][JUSTIFY]فرشیدجان خیلی دوست دارم بدونم چه دلیلی برای این جمله ات داری؟؟؟ "از نظر علمی بهداشت محیطی ها خیلی ضعیف هستند. این یک چیز طبیعیه!!! چون تخصصی وجود نداره".[/JUSTIFY]

[farshid]

سلام
بنده بی احترامی نکردم.
ادبیات بنده همینه : ساده می گم و محاوره ای بعضی وقتها هم دو لحنی !
بعضی وقتها هم چیزی نمیگم.

جالبه آخر جمله دلیلمو گفتم

بهتره فقط نظرات گفته بشه احتیاجی به قضاوت شما و امثال بنده نیست. درباره ادبیات و شایستگی آدمها هم اظهار نظر نمیکنم.
در ضمن کاربر fateme68 : به نظر من وقتی نقد میکنید دیگه نیازی به توضیح یا اینکه کسی ناراحت بشه یا نه نیست.
نقد یعنی چالش. یعنی زیر سوال بردن.
بازم خلاص.

[mjsadeh]

[JUSTIFY]صرفاً جهت اطلاع:[/JUSTIFY][JUSTIFY]درسته که رشته مهندسی بهداشت محیط در مقاطع کاردانی(زمانی که وجود داشت)، کارشناسی و کارشناسی ارشد با یک عنوان واحد شناخته میشه اما دانشجویان این رشته اکثراً در یکی از حوزه های تخصصی این رشته (آب، فاضلاب، مواد زائد و یا هوا) متمرکز میشم و بعد از فارغ التحصیل شدن یا همونو در مقاطع بعدی ادامه میدن تا دکترای تخصصیش رو بگیرن و یا اینکه در همون حیطه مورد علاقه شون وارد بازار کار میشن و ادامه فعالیت میدن...[/JUSTIFY][JUSTIFY]فقط مشکل اینجاست که عنوان رشته کلی یه و نمایانگر توانایی افراد تحصیل کرده در این رشته نیست و گاهاً تفکر بر اینه که چون 3 مقطع عنوان یکی و تقریباً دروس و سرفصل های مشابه داره پس فارغ التحصیلانش هم تخصصی نیستند!!![/JUSTIFY][JUSTIFY]بنده به شخصه در مشهد کاردان این رشته رو میشناسم که در زمینه تصفیه فاضلاب و طراحی تصفیه خانه فاضلاب دنیای تخصص و تجربه است کما اینکه ایشون مدرک تخصصی (ph.d) ندارن...[/JUSTIFY]

[ameneh]

اول اینکه با fateme68 موافقم
با ameneh به شدت مخالفم

در ثانی پژوهش و علاقه و مقاله نوشتن که دیگه زوری نیست. ربطی به پارک و سینما نداره !
بهتره یه ذره جدی تر حرف بزنیم

در بهداشت محیط نیاز به حمایت علمی استاد خیلی کمتره ! حمایت باید مالی و انگیزشی باشه.

از نظر علمی بهداشت محیطی ها خیلی ضعیف هستند. این یک چیز طبیعیه !!! چون تخصصی وجود نداره.
دوست عزیز به جای تلاش کردن برای ایجاد انگیزه دیگران، خودت کار کن به اصطلاح مشتری هم جذب میشه!!!!!!!!!
از همین سایت شروع کن. موضوع کارتو پیشنهاد بده هر کی علاقه مند بود، میشه همکارت.
خیلی پیچیده نیست.
خلاص

سلام
جناب مهندس farshid: داشتن علاقه به انجام کارهای پژوهشی درست مثل داشتن اشتها برای خوردن غذاست اما اگر غذایی نباشه یا باید از گرسنگی بمیری یا خودت رو با چیزهای دیگه سرگرم کنی که درد گرسنگی یادت بره به خصوص اگه قادر به درست کردن غذا نباشی. من هرگز نمی گم با زور همه کار می شه کرد اما در حال حاضر برای نسل کارشناس های ما جواب می ده. نه فقط توی رشته خودمون بلکه در تمام رشته ها همین طوره.
انتظار پروژه های خود جوش و کارهای علمی رو از ی دانشجوی کارشناسی نمی شه داشت . اون هم دانشجویی که برخی اساتید و دانشگاه و ......و....... مدام دلسردش می کنن.
در چنین شرایطی وقتی یه اشپز خوب کنارت باشه تو هم با اطمینان بیشتر از اینکه می تونی غذای بیشتری بخوری اقدام می کنی.
یه نکته دیگه: تا کی میتونی خودت کار کنی و کسی نباشه که ایرادت رو بگیره؟ تا کی میتونی کار کنی و کسی نباشه تشویقت کنه؟ چند تا مقاله می تونی بنویسی و اخرش بیوفته توی قفسه های کتابخونه دانشکده به امید اینکه روزی یک دانشجویی بیاد از روش کپی کنه و به استادش تحویل بده؟وقتی بازاریاب کارکشته کنارت نباشه تا کی می تونی محصول تولید کنی و کسی به سراغش نیاد؟
توی این شرایط داشتن حمایت یک استاد باتجربه و ایجاد انگیزه توسطش یک نعمته مهندس!!!!!!!!!!!!!!

[ameneh]

سلام. من روی یک پروژه در مورد پیل های سوختی کار کردم و یک مقاله.
از اون دانشجو انتظار پژوهش نه ولی مطالعه چرا. ترم های اول مسیر شناخته میشه و ترم های بعد حرکت.
ببینید در مورد ترم اولی ها تا حدودی صحبتتون رو قبول دارم ولی نه کامل. من یک سال پای حرفهاشون نشستم. بچه ها می خوان که کار کنند ترم دوم هم همین نظر رو داشتن و من این رو جو گیر بودن نمیدونم. نگاه درست دانشجو به محیط دانشگاه می بینم. اما اینکه بعدا به سرش چی میاد: وقت های آزادش رو برای چیزهای دیگه ای خرج میکنه و کم کم اون مسائل جای فرصت های علمیش رو میگیره و درس فقط خلاصه میشه در ساعتهای کلاسی.
فکر میکنید ترم سوم چه بر سر این نگاه دانشجویان اومد: عده ای سرد شدن و عده ای به فکر بورسیه یا انتقالی به دانشگاه دیگه ای اند!
من یک سال روی این بحث توی بچه ها تحقیق کردم. برای همین الان دارم تلاش می کنم شرایط رو عوض کنم. نه من جو گیرم و نه بچه ها. جوگیری تا دو سال با آدم نمیمونه، پس جو گیری نیست.

دوست عزیز
چرا ناراحت شدی
من میخوام کمکت کنم ، البته منطقی!!
من موسس کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده بهداشتِ دانشگاه ... هستم، دانشجوی برگزیده معاونت تحقیقات و فناوری هستم، مجری دو طرح مصوب تحقیقاتی هستم، چند تا مقاله توی راه دارم!!! این نگفتم که کلاس بزارم... برای اینکه بدونی منم دوست داشتم توی دانشگاه خودم رشته بهداشت محیط به همه بشناسم به همه بگم علم فقط پزشکی نیست

حالا بهتون میگم دانشجو با حرف دانشجو پیشرفت نمی کنه در عوض پیشرفت شما و امثال شماست که می تونه باعث انگیزه بقیه بشه
پای حرف دانشجو نشستند هیچ اثری نداره،
علم + علاقه+ حمایت اساتید
هر کدوم نباشه تمام کار رو ضایع میکنه!
شما اول خودتون علم ( علم به رشته تحصیلی +علم پژوهش ) داشته باشید. " علم پژوهش یعنی بتونی یک سوال پژوهشی طرح کنی ، منابع اطلاعاتی رو خوب بگردی(search)
بتونی پورپوزال بنویسی، نقد پورپوزال بکنی!، ایده پژوهشی به بقیه بدی!
با علاقه و انگیزه باشی ( مشکلات به پای بقیه نندازی)
رایزنی کنی با اساتید ، در این صورت
می تونی دید جدیدی به روی دانشجو ها باز کنی!

ولی بهتر خودتون فقط دنبال پژوهش باشید چون این کار جز صرف انرژی بی خود از خودتون کاری رو پیش نمی بره
این هدف رو بهتره اساتید داشته باشند!

من کاملا با حرفهای fateme68موافقم.
علم در جامعه دانشجوهای ما زیاده اما دو مورد بعدی کمتره!!!!!!!!!!!